حكمت

اعوذبالله من الشیطان الرجیم 
بسم الله الرحمن الرحیم 
سلام علیکم 

آیات شریفه ۲ و ۳ سوره مبارکه عنکبوت

« أَ حَسِبَ النّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لايُفْتَنُونَ

آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند: «ايمان آورديم»، به حال خود رها می‌شوند و آزمايش نخواهند شد؟!

وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبِينَ

ما كسانی را كه پيش از آنان بودند آزموديم (و اينها را نيز امتحان می‌كنيم); تا خداوند كسانی را

كه راست می‌گويند و كسانی را كه دروغ می‌گويند مشخص سازد. »

صدق الله العلی العظیم 

___________________

امتحان الهى و تمييز مؤمنان خالص و واقعى 

دوران غيبت، دورانى پر از آشوب‌ها و فتنه‌هاى گوناگون است و هرچه زمان پيش مى‌رود و به ويژه به پايان غيبت نزديك مى‌شود فتنه‌ها و زمينه‌هاى ضلالت فزونى مى‌يابد. از سوى ديگر امام زمان را هنگام ظهور بايد ياورانى يارى كنند كه از ايمانى خالص و واقعى بهره‌مند باشند و چون در دوران غيبت، هر لحظه امكان ظهور وجود دارد، پس همواره بايد صف مؤمنان و ياران حقيقى حضرتش از كسانى كه تنها ادعاى ايمان و پيروى از امام را دارند، متمايز شود و در سنت تغييرناپذير پروردگار، تمييز اين دو گروه از هم به وسيلۀ انواع امتحانات الهى صورت مى‌گيرد. از اين رو يكى ديگر از حكمت‌هاى غيبت حضرت مهدى (عج) متمايز ساختن شيعيان حقيقى از غير آنان به وسيلۀ امتحانات گوناگون الهى معرفى شده است. 
بر اساس احاديث معصومان(عليهم السلام) ، امتحانات دوران غيبت چنان سخت است كه در پايان كار و هنگام ظهور، تنها عدۀ اندكى بر دين و ايمان راستين و اعتقاد به امامت آن حضرت، ثابت و راسخ باقى مى‌مانند و لياقت يارى و سربازى او را مى‌يابند. در برخى از اين احاديث از اين امتحانات دشوار به «غربال شدن» - و آن هم به صورت پى‌درپى - تعبير شده است تا افراد ناخالص جدا شوند و مؤمنان خالص و حقيقى، كه تعدادشان هم بسيار كم است، باقى بمانند . دشوارى امتحانات الهى در زمان غيبت - كه هرچه به ظهور نزديك‌تر مى‌شود، دشوارتر مى‌گردد - به اندازه‌اى است كه عدۀ بسيار زيادى كه مؤمن، موحد و شيعه بوده‌اند، گاه فقط‍‌ ظرف يك روز از دين، اسلام و تشيع خارج مى‌شوند . 

منبع: جزوه شریف کلام و عقاید ۴، تالیف آقای افضلی، مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه قرآن کریم و حدیث 
___________________

امام على عليه السلام فرمود:

«هان! آزمايش و فتنه‌تان،همچون روزى كه خداوند،پيامبر خود صلى الله عليه و آله را برانگيخت،برگشته است.سوگند به آن كه او را به حق مبعوث كرد،هر آينه چنان درهم آميخته و چنان‌غربال و...شويد كه آن‌كه‌پايين‌است رو آيد و آن كه در زبَر است به زير در شود و پيشى‌جويندگانى كه عقب مانده‌اند پيشى گيرند و پيشى‌گيرندگانى كه جلو افتاده‌اند عقب مانند. »

امام صادق عليه السلام:« نه به خدا،آنچه بدان چشم مى‌كشيد واقع نشود،مگر آن گاه كه غربال شويد.نه به خدا،آنچه به سوى آن چشم مى‌كشيد واقع نشود،مگر آن گاه كه در بوتۀ آزمايش گداخته شويد.... »

امام صادق عليه السلام: «به خدا قسم كه در بوتۀ آزمايش گداخته مى‌شويد.... 
به خدا قسم كه از يكديگر متمايز مى‌شويد،به خدا قسم كه‌غربال مى‌شويد، چندان كه از شما جز اندكترين شمار باقى نماند...»

منبع: کتاب شریف میزان الحکمه، تالیف آقای محمد ری شهری ، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث 

___________________

سوره مبارکه مائده ، آیه شریه ۱۱۹ 

قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

خداوند می‌گوید: «امروز، روزی است که راستی راستگویان، به آنها سود می‌بخشد؛ برای آنها باغهایی از بهشت است که نهرها از زیر (درختان) آن می‌گذرد، و تا ابد، جاودانه در آن می‌مانند؛ هم خداوند از آنها خشنود است، و هم آنها از خدا خشنودند؛ این، رستگاری بزرگ است!»
 

صدق الله العلی العظیم 

___________________

قدم صدق

قدم صدق، همان است که در سجده آخر زیارت عاشورا می خوانیم: «اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود؛ و ثبت لی قدم صدق ٍعندک مع الحسین واصحاب الحسین؛ الذین بذلوا مهجهم دون الحسین (علیه السلام)؛ خدایا! روزیم کن شفاعت امام حسین ع را در روزی که بر تو وارد می شوم؛ و قدم صدق را نزد خودت برایم تثبیت کن؛ با حسین و اصحاب حسین؛ همان کسانی که خون قلب خود را بذل کردند در کنار حسین ع. »

سیدالشهداء علیه السلام می فرماید:
«الناس عبید الدنیا؛ مردم بنده ی دنیا هستند. »

«و الدین لعب علی السنتهم؛
دین مثل آب دهان است بر زبان مردم».

می گویند دین داریم و اهل دین هستیم. 

«فإذا مُحّسوا بالبلاء قلت دیانون ، آن موقعی که دچار امتحان می شوند و می خواهند پاک شوند و در کوره ی بلا می روند، دیندار خیلی کم است».

« قلت دیّان» یعنی آدم خیلی باید صادق باشد که بگوید ما تا آخر هستیم. یک نفر هی ادعا کند، ولی خیلی خود نشناس باشد.

آنکه حضرت یوسف علیه السلام است می فرماید: «و ما اُبرءُ نفسی؛ من اصلاً خودم را تبرئه نمی کنم». «ان النفسی لامارة بالسوء الا ما رحم ربی؛ نفس انسان حتما به بدی امر می کند؛ مگر این که پروردگارم رحم کند». یعنی در برابر هیچ یک از کشش های نفسانی مصون نیستم؛ نه در برابر کشش جنسی و شهوانی و کشش و جاذبه ی زلیخا. کشش لباس، مدرک تحصیلی، مقام، محبوبیت، شهرت، امور وهمی و خیالی و خیلی چیزهای دیگر، اصلا مصون نیستم. این ها انواع فتنه ها ست.


قدم صدق آن است که در لحظه ی عمل، فرار نکنی

گاهی انسان سال ها آرزوی شهادت می کند؛ اما لحظه ی شهادت که پیش می آید، فرار می کند.بنده ی خدایی نقل می کند: من دائماً دعا می کردم «یا لیتی کنت معکم فأفوز فوزاً عظیما ؛ ای امام حسین! کاش من با شما بودم و به فیض شهادت می رسیدم». می گفت: خیلی این حرف ها را می زدم. یک شب خواب دیدم عاشورا است و امام حسین (علیه السلام) به من گفت: بایست جلو و از من دفاع کن تا من نماز بخوانم. گفت: خیلی سختم بود؛ چون از جلو تیر می زدند. در اینجا هر کسی سعید نمی شود که بایستد جلوی امام و چندین تیر به او بزنند و او آنقدر مقاومت کند تا سیدالشهداء نمازش تمام شود. همه عمار نیستند. او با دل و جان ایستاده بود؛ اما ما تو رودربایستی می ایستیم.

می گفت: حضرت نماز را شروع کرد و دشمنان آمدند و تیر زدند؛ اما ما جا خالی می دادیم و تیرها می خورد به امام حسین ع. بعد از خواب بلند شدم و دیدم بابا این همه سال ما به امام حسین (علیه السلام) دروغ می گفتیم. ما حاضر نیستیم از خود بگذریم. وقت از خودگذشتن که می شود، همه صادق نیستند و «قدم صدق» ندارند.

چند هزار نفر با امام حسین بودند. امام حسین در طول  مسیر مدینه تا کربلا، یک لشگر برای خود داشت. ده ها برابر این چیزی که در عاشورا بودند؛ ولی وقتی که حضرت آب پاکی را روی دست همه می ریزند و می فرماید: ما هیچکدام قرار نیست زنده بمانیم؛ اینجا همه کشته می شوند؛ خیلی ها رفتند. یک نفر به امام حسین (علیه السلام) گفت: برای شما چه فرقی می کند من باشم یا بروم؟ اگر کشته شوم، برای شما چه فایده ای دارد؟ خیلی ها آمدند و رفتند.

«قدم» این است که به «هل من ناصر» امروز امام، پاسخ مثبت بدهیم

ما در زیارت عاشورا به امام حسین می گوییم که می خواهیم با تو باشیم و به مقام تو و درجه ی تو در روز قیامت برسیم. «و اسئله أن یثبت لی عندکم قدم صدق و یبلغنی المقام المحمود؛ از خدا می خواهم که قدم صدق نزد شما را برایم تثبیت کند؛ و مرا به مقام محمود شما برساند». این خیلی حرف بزرگی است.

همچنین می خوانیم: «أن یجعلنی معکم فی الدنیا و الاخرة؛ از خدا می خواهم که در دنیا و آخرت با شما باشم» امام حسین عليه السلام می گوید: اگر می خواهید با ما باشید، خودمان  به شما گفتیم زیارت عاشورا بخوانید. خودمان گفتیم که از ما بخواهید تا با ما باشید. حالا بسم الله الرحمن الرحیم می خواهی با ما باشی یا نه؟ خودمان برایت کارت دعوت فرستادیم.

آیا واقعاً ما فکر می کنیم امام حسین (علیه السلام) سال 61 ﻫ. رفته توی بیابان هایی که داشته از مکه به کوفه می آمده و مثلاً رفته سراغ «زبیر» یا «بریر» یا «جعفر جوفی» یا کسان دیگر و بعضی آمدند و بعضی ها نیامدند و حالا همه چیز تمام شده؟ نه؛ امام حسین هنوز هم دارد می رود سراغ افراد. هنوز هم حضرت «هل من ناصر ینصرونی» می گوید. امام حسین ع امروز دارد  از زبان امام عصر (عج) هل من ناصر می گوید. خودش فرموده در هر شبانه روز یکبار«هل من ناصر ینصرونی» می گویم. این یعنی امام حسین سراغ ما هم می آید. اگر کسی نمی آمد که زیارت عاشورا را به دست ما نمی دادند. این که زیارت عاشورا را دادند به دست ما یعنی چه؟ یعنی می گوید بسم الله الرحمن الرحیم؛ ببینم می توانی انتقام من را بگیری یا نه؟

وقتی می خوانیم «ان یرزقنی طلب ثارک؛ از خدا می خواهم روزیم کند که خونخواه تو باشم». یعنی هنوز انتقام خون حضرت گرفته نشده است. وقتثی می خوانیم: «ان یرزقنی طلب ثاری»؛ «ان یجعلنی معکم فی الدنیا والاخرة»؛ «ان یبلغنی المقام المحمود لکم عندالله »؛ « اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد». ما این حرفها را در زیارت عاشورا با حضرت زدیم. پس امام حسین همین الآن هم دارد در خانه ی تک تک ما می آید. همانطور که امام عصر (عج) در خانه تک تک ما می آید .

منبع: بخشی از سخنرانی آقای محمد شجاعی 


والعاقبه للمتقین 
التماس دعا 
یا مهدی